Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพความต้องการในการเสริมสร้างพลังอานาจ
ด้านจิตใจแก่บุคลากรมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2) เพื่อ
พัฒนารูปแบบการเสริมสร้างพลังอานาจด้านจิตใจแก่ของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราช
วิทยาลัย ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้เป็นบุคลากรผู้ปฏิบัติงานที่มหาวิทยาลัยมหา
จุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ทั้ง 5 แห่ง ในระดับผู้บริหาร สาย
วิชาการ และสายปฏิบัติการ 200 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ การ
วิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัย พบว่า
1) บุคลากรมีระดับการเสริมสร้างพลังอานาจด้านจิตใจจากผู้บริหาร ด้านที่มีค่าเฉลี่ยมาก
ที่สุดคือ ด้านการติดต่อสื่อสารภายในองค์กร รองลงมาคือ ด้านการตระหนักในค่าแห่งตน ส่วนด้านที่
มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุดคือ ด้านการสร้างแรงจูงใจ
2) ผู้บริหารมีรูปแบบการเสริมสร้างพลังอานาจด้านจิตใจแก่บุคลากร ดังนี้ คือ 2.1) การ
เสริมสร้างพลังอานาจด้านจิตใจโดยการจัดสรรทรัพยากรให้เพียงพอและมีประสิทธิภาพ 2.2) การให้
ข้อมูลข่าวสารเป็นระบบและหลายช่องทาง 2.3) การสนับสนุนบุคลากรทั้งจากเพื่อนร่วมงานและ
ผู้บริหาร 2.4) การให้โอกาสก้าวหน้าในหน้าที่การงาน 2.5) การเพิ่มพูนทักษะ และความสามารถให้แก่บุคลากรในรูปแบบต่าง ๆ
